roosjes voor trudy
Een urn vol lieve zachte verschillende roosjes. Als er echte liefde bestaat dan is dat tussen deze mensen denk ik. Roze rozen moesten het worden. Het laatste wat ze samen gekocht hadden was een beeld voor in huis. Dat beeld had een bepaalde structuur. Dat wilde hij graag terug zien in de urn. Ze was dol op roze rozen, dus graag veel. En haar naam wilde hij erop. Dat hebben we in haar eigen handschrift gemaakt.
Zijn vrouw kreeg parkinson en hij heeft haar werkelijk jaren met zoveel liefde en geduld verzorgt. Toen het thuis niet meer ging was hij iedere dag bij haar. Savond had hij haar liefdevol toegedekt en 'smorgens was ze overleden. Nu is ze weer thuis, hij praat weer tegen haar. Hij is heel blij dat ze er is maar de urn confronteert hem ook zo vreselijk met het gemis. En toch is dit voor hem de manier om haar zo dicht mogelijk bij zich te hebben. Dat vind ik gewoon heel mooi.
